Strona Parafii Błogosławionej Karoliny Kózki

OŚWIADCZENIE Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski

Szczegóły: Kategoria: Aktualności; Opublikowano: piątek, 21, czerwiec 2019 19:51; Odsłony: 65

KEP Logo

OŚWIADCZENIE
Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski w sprawie aktów nienawiści wobec katolików w Polsce

1. Gdy w lipcu 2016 r. zamordowano w Normandii księdza Jacques'a Hamela podczas sprawowania Mszy św. wydawalo się nam, że w Polsce takie rzeczy nie mogą się zdarzyć, przede wszystkim dlatego, że wciąż żywa jest w naszym narodzie pamięć o ks. Jerzym Popieluszce, Stefanie Niedzielaku, Stanislawie Suchowolcu, Sylwestrze Zychu i tylu innych duchownych - ofiarach komunistycznego reżimu. Gdy w Bretanii próbowano usunąć krzyż z pomnika św. Jana Pawla II, wydawalo się nam, że takie akty wandalizmu są nie do pomyślenia w kraju tak silnie jak nasz związanym z chrześcijaństwem. Gdy pokazano mi zdjęcie z Brukseli, na którym widnial wizerunek Serca Jezusowego i Serca Maryi zawieszone na drzwiach toalety, pomyślalem sobie: "Na szczęście to barbarzyństwo jeszcze do nas nie dotarlo".

Niestety, w ostatnich tygodniach, zwlaszcza w trakcie trwania kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, mialo miejsce wiele zdarzeń poddających w wątpliwość moją wcześniejszą konstatację. Myślę po pierwsze o profanacji jasnogórskiego wizerunku Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski. Matka Boża z naszej narodowej relikwii nosi już na swej twarzy trwale ślady historycznej profanacji dokonanej przez husytów podczas napadu na klasztor w 1430 r. Obraz zostal wówczas wiernie odtworzony z inicjatywy Wladyslawa Jagielly i od tamtego czasu nie zadawano jej w naszym narodzie glębszych ran, nawet symbolicznych.

Myślę także o profanacjach i aktach bluźnierstwa do jakich dochodzi podczas tzw. marszów środowisk gejów, lesbijek, biseksualistów i transseksualistów. Oficjalnie powodem organizacji takich marszów jest troska o większą tolerancję w spoleczeństwie, tymczasem stają się one miejscem obscenicznych prezentacji oraz sposobnością do okazywania pogardy wobec chrześcijaństwa,

w tym także do parodiowania liturgii eucharystii, oraz do nawolywania do nienawiści w stosunku do Kościola i osób duchownych.

Ataki na Kościól nie są jednak zaskakujące. O ile sytuacja dawniejsza - mówil św. Jan Pawel II w 1991 roku - zyskiwala Kościolowi ogólne uznanie nawet ze strony osób i środowisk "laickich", to w obecnej sytuacji na takie uznanie w wielu przypadkach nie można liczyć. Trzeba raczej liczyć się z krytyką, a może nawet gorzej. Trzeba zdobywać się na rozeznanie; akceptować to, co w każdej krytyce może być sluszne. A co do reszty jest rzeczą jasną, iż Chrystus zawsze będzie "znakiem sprzeciwu" (Lk 2,34). Ten "sprzeciw" jest dla Kościola także jakimś potwierdzeniem bycia sobą, bycia w prawdzie (por. Warszawa, 09.06.1991).

Myślę także o konkretnych aktach fizycznej napaści na kościoly i samych kaplanów. Szczególnie dotknęlo to osobę ks. Ireneusza Bakalarczyka. To prawda, że każdy ksiądz winien być świadkiem Chrystusa aż po męczeństwo. "Dzisiaj - pisze Benedykt XVI, papież - emeryt - Bóg także ma swoich świadków

(martyres) na świecie. Musimy tylko być czujni, by ich zobaczyć i uslyszeć. [...] W procesie przeciwko diablu Jezus Chrystus jest pierwszym i rzeczywistym świadkiem Boga, pierwszym męczennikiem, za którym poszla niezliczona rzesza innych" (Benedykt XVI, Kościól a skandal wykorzystywania seksualnego). Męczeństwo Chrystusa bylo potrzebne, aby dokonalo się nasze zbawienie, a jednak Jezus mówi "biada temu czlowiekowi, przez którego Syn Czlowieczy będzie wydany" (Mk 14,21). Świadomi tego, modlimy się w szczególny sposób za nieprzyjaciól Kościola.

2. Sytuacja wymaga postawienia pytania, jak w odpowiedzialny sposób relacjonować kwestię nadużyć seksualnych wśród duchownych i w innych grupach spolecznych, aby nie kreować falszywego, jednostronnego wizerunku Kościola i nie prowokować kolejnych aktów slownej i fizycznej przemocy oraz aktów profanacji. Nie chodzi o samo informowanie o tych nadużyciach, gdyż to, że przez wiele lat panowalo w tej sferze milczenie, jest powodem naszego zawstydzenia i bólu. Ujawnienie zaś tego problemu traktujemy jako okazję do oczyszczenia Kościola. Jednak trudno zlekceważyć fakt, że w ostatnim czasie - w kontekście niektórych przekazów medialnych - zwiększyla się agresja wobec księży i wzrosla liczba profanacji.

Skupienie uwagi spoleczeństwa na grzechu wykorzystywania seksualnego - poza bezpośrednią troską o dobro dzieci - ma jeszcze jeden pozytywny skutek. Uprzytomnia nam bowiem miejsce seksualności w życiu czlowieka i powagę wszelkich decyzji podejmowanych w tej dziedzinie. Nie tylko wykorzystanie bezbronnego dziecka powoduje rany na cale życie. Sfera seksualności jest tak wrażliwa, że każde wykorzystanie i porzucenie, także osoby dojrzalej, glęboko ją ranią i powodują w jej życiu dalekosiężne negatywne skutki. Ponadto rozmaite grzechy przeciwko czystości są wzajemnie ze sobą powiązane. Jedne rodzą drugie. Lekarstwem na przestępstwa seksualne jest zachowanie VI przykazania Dekalogu. Komu zatem jest bliski los ofiar różnych nadużyć seksualnych, powinien - w ramach holistycznego podejścia - zaangażować się w promowanie kultury czystości.

3. Dzisiejszy sposób kwestionowania autorytetu Kościola nie ma charakteru intelektualnego, lecz ideologiczny. W procesie wytoczonym Kościolowi próbuje się dowieść, że nie ma w nim ludzi prawych, a wiara jest jedynie hipokryzją. Dąży się do zdyskredytowania Boga i obrzydzenia calego Kościola. "Dzisiaj - pisze Benedykt XVI, papież - emeryt - oskarżenie wymierzone w Boga jest nade wszystko przedstawianiem Jego Kościola jako calkowicie zlego i w ten sposób odwodzeniem nas od niego. [Stoi za tym oszukańcza logika], na którą zbyt latwo dajemy się nabrać. Nie, nawet dzisiaj Kościól nie sklada się tylko z Judaszów. Kościól Boży istnieje także dzisiaj i dzisiaj jest on wlaśnie narzędziem, dzięki któremu Bóg nas zbawia" (Benedykt XVI, Kościól a skandal wykorzystywania seksualnego). Grzech i zlo są w Kościele, ale jest w nim także niezliczona rzesza świadków wiernych, pokornych, skladających codziennie ciche świadectwo swojej milości do Pana Jezusa. Wystarczy się nieco rozejrzeć, odkladając na bok uprzedzenia.

Próba zohydzenia chrześcijaństwa i Kościola - tak nierozerwalnie związanego w dziejach z Polską i polskością - ma na celu nie tylko oslabienie jego pozycji w spoleczeństwie, ale także oslabienie ducha narodu. "Bez Chrystusa - mówil św. Jan Pawel II - nie można zrozumieć dziejów Polski [...]. Jeślibyśmy odrzucili ten klucz do zrozumienia naszego narodu [...] nie rozumielibyśmy samych siebie" (Warszawa, 02.06.1979). W konsekwencji "stalibyśmy się cudzoziemcami we wlasnej ojczyźnie" (Praga, 21.04.1990).

W tradycji chrześcijańskiej sprofanowanym miejscom lub przedmiotom trzeba przywrócić pierwotny charakter sakralny. Dzieje się to poprzez specjalny obrzęd pokutny. Dlatego chcialbym poinformować, że księża biskupi - obecni na 383. zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski - wzywają do publicznego przeblagania Boga za popelnione świętokradztwa. Prosimy, aby po Uroczystości Najświętszego Ciala i Krwi Chrystusa w niedzielę 23 czerwca br., we wszystkich kościolach i kaplicach w Polsce, po każdej Mszy Świętej odśpiewać suplikację "Święty Boże, Święty Mocny...".

Polecajmy Bogu naszą Ojczyznę, Kościól w Polsce i wszystkich Polaków. Zabiegajmy o to, abyśmy nie dali się podzielić i pamiętajmy, że "walka nie może być silniejsza od solidarności" (św. Jan Pawel II, Gdańsk, 12.06.1987).

Warszawa, dnia 17 czerwca 2019 roku

✠ Stanislaw Gądecki

Arcybiskup Metropolita Poznański Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

Boże Ciało 2019

Szczegóły: Kategoria: Aktualności; Opublikowano: czwartek, 20, czerwiec 2019 22:49; Odsłony: 221

Tradycja Bożego Ciała sięga roku 1246 i wiąże się z widzeniami św. Julianny z Cornillon. W trakcie tych objawień Jezus przykazał jej aby dołożyła wszelkich starań w celu ustanowienia święta ku czci Ciała i Krwi.
Jednak oficjalnie Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej ustanowił to dopiero papież Jan XXII w 1317 roku. W Polsce, po raz pierwszy uroczystość ta została wprowadzona w 1320 roku, a za uroczystość powszechną, obchodzoną we wszystkich kościołach w państwie uznano ją dopiero w 1420 roku. Poza uroczystą Mszą Św. odbywa się także procesja ulicami miasta do czterech ołtarzy. Przy każdym ołtarzu odczytywany jest stosowny fragment Ewangelii nawiązujący do tematyki Eucharystycznej. Z Bożym Ciałem ściśle związana jest także uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, która obchodzona jest w piątek po oktawie Bożego Ciała.

W Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, w godzinach dopołudniowych odbyła się centralna Procesja Bożego Ciała ulicami naszego miasta. W naszej parafii o godzinie 13:00 rozpoczęła się uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem Księdza Proboszcza Jana Krynickiego, a bezpośrednio po jej zakończeniu ruszyła procesja ulicami osiedla do czterech ołtarzy.

Ołtarz I. - przy parkingu przy ul Dukielskiej, obok domów: 5, 7, 4; przygotowany przez Caritas, Grupę Biblijną i Radę Parafialną. Tytuł ołtarza: „ Jezus – Dobry Pasterz”.

Ołtarz II. – przy ul. św. Krośnieńskiej 2, przygotowany przez rodziny Domowego Kościoła i Chór Parafialny. Tytuł ołtarza : „ Pani Nasza Jasnogórska”

Ołtarz III. – przy ul. Krośnieńskiej między blokami 5 i 7; przygotowany przez Róże Różańcowe i Duchową Adopcję, Tytuł ołtarza: „Niech zstąpi Duch Twój”

Ołtarz IV. - przy szkole Sióstr Pijarek; przygotowany przez rodziców dzieci pierwszokomunijnych ze Szkoły Sióstr Pijarek oraz Siostry Pijarki. Tytuł ołtarza: „Błogosław Ojczyźnie naszej".

Tradycją w naszej parafii jest uczestnictwo w tej dzisiejszej uroczystości, Orkiestry Dętej OSP z Gaci. To ona uświetnia swoją grą nie tylko Eucharystię, ale także i Procesję.