Po dłuższej nieobecności wraca w naszym kościele obecność wody święconej przy wejściu do kościoła. Zamontowaliśmy automatyczne dozowniki, które wydają porcję wody święconej w chwili, kiedy wierny podstawi pod niego rękę.

Może warto przy tej okazji warto się zastanowić po co jest ta woda święcona? Czy jej nieobecność nas niepokoiła?

   Woda święcona towarzyszy nam wierzącym przez całe życie. Najpierw jako dzieci przyjęliśmy Sakrament Chrztu poprzez polanie właśnie wodą święconą. Później przy wejściu do kościoła zawsze znajdowała się kropielnica w której zanurzaliśmy palce i kreśliliśmy znak krzyża i na nowo uświadamialiśmy sobie, że należymy do wspólnoty ochrzczonych – znaczy to, że znaleźliśmy się na drodze nawrócenia i odpuszczenia grzechów. Także podczas uroczystej formy aktu pokutnego, podczas Mszy Świętej, kapłan dokonywał aspersji (łac aspersio pokropienie) czyli pokropienia wiernych. Do chrztu nawiązuje także obrzęd pokropienia wodą świeconą zmarłego w liturgii pogrzebowej. Wodą święconą święcimy pokarmy, domy, pojazdy oraz wszelkie dewocjonalia.

Poświęcona woda i jej użycie wiąże się przede wszystkim z wiarą w Boga, który oczyszcza i uświęca wszystko.

Tak więc nie bójmy się korzystać z wody święconej. A chyba warto przypomnieć przy tej okazji, że Kościół udziela odpustu cząstkowego za każde przeżegnanie się wodą święconą. W wykazie odpustów zupełnych i cząstkowych, podanych przez Penitencjarię Apostolską 29 czerwca 1969 roku możemy przeczytać: 55. Pobożne przeżegnanie się i wypowiedzenie słów: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen. – odpust cząstkowy.